Bir haftadır kendimi salak gibi hissediyorum. Geri zekalılar benim yanımda akıllı kalabilir o derece. Her daim zekasıyla övünen ben, bu aralar beynimin oyunlarına gelmekteyim sık sık. İki gün sonra taşınacağız ve etraf yığınla koli dolu. Kendi odam hariç. Henüz toplamaya vakit bulamadım. Şu saat olmuş (21.40) eve yarım saat önce gelip mutfağa girmiş, yemek pişerken arada iki kelime yazayım içimi dökeyim diyen bir bünyeye sahibim. Sabah 7 'de işe gitmek üzere evden çıkmam gerekiyor. Çok yorgun olduğumu ayrıca belirtmeme gerek yok değil mi? :)
Çok basit bir dört işlemine dayanan excel dosyasını 4 gündür hazırlayamadığımı anlatmakla işe başlayabilirim. İşi teslim edeceğim kişi (artık patron, işveren, müdür, üst vs vs ne derseniz) en son (eğer azıcık ses tonundan insanların yüzünü tahmin edebiliyorsam) çıldırmış bir halde aradı ve sana 3 kere farklı şekillerde nasıl yapılacağını anlattım dedi. Eh adam haklı, gerçekten anlattı ve ben büyük bir beceriyle(!) yapmamayı başardım. Öyle yani, yakında kapıyı gösterirse şaşmayacağım. Teoride üç aydır çalışmaktayım ancak pratikte öyle olmasa gerek. Hala maaşımın yatmamış olması da ayrı mesele.
Bazen blog birisine hiç susmamacasına anlatmak ve birisiyle sabaha kadar konuşmak istiyorum. Yargılamayacak, akıl vermeyecek, sadece dinleyecek birisine ihtiyacım var.
Artık odamı toplamalıyım saat 22.30 ve hala hiç bir kitabı, kıyafeti yerinden kıpırdatmadım. Tembellik etmediğim müddetçe yazarım sana. Byes.
O birisi ben oluyorum sanırım ??? Dip not : Çıldırmış bir şekilde sallanan soru işareti (hadi hadi, anladın sen onu ;) )
YanıtlaSil